Selecteer een pagina
Pffff  …. even niks

Pffff …. even niks

I-zine nr 39 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 38 2015

Drie redenen om adempauze te nemen.

Help! Ik verlies de controle. Donkere wolken, onweer en regen. Het herfstweer past bij mijn gevoel van te veel, te snel, te ingewikkelde opdrachten. Geen tijd en onvoldoende invloed grijpen mij bij de keel. Stoppen stel ik zo lang mogelijk uit. Ik houd het nog wel even vol. Wat gebeurt er als ik zaken loslaat? Ik ben bang dat het mis gaat en ik mensen teleurstel. ‘Nee’ zeggen durf ik niet. Plannen herzien en toegeven dat ik iets niet kan of wil, voelt als falen.

Toeval bestaat niet. Wat ik zelf ervaar, zie ik terug bij leidinggevenden die ik coach. Ook de teams en organisaties en projectleiders die ik op dit moment adviseer, worstelen hiermee.

IF

Op kracht, maar ongeïnspireerd, gaan we door en hopen dat het vanzelf weer beter gaat. De energie lekt weg. De irritatie neemt toe. ‘Gelukkig’ trekt er iemand anders aan de rem. De ondernemingsraad, een collega, opdrachtgever. Mijn lijf. Zij vragen – helaas niet altijd vriendelijk- om bezinning.

Waarom is het zo lastig om hieraan toe te geven? Mijn gedachten weerhouden me van stoppen. ‘Niet aanstellen! Ik heb net vakantie gehad. Ik heb me gecommitteerd aan de opdrachten die ik doe. Dit is uitdagend en zorgt voor zekerheid. De jongens starten net weer op de middelbare school; als dat maar goed gaat. Mijn vrijwilligerswerk moet ik blijven doen’.

Herken je deze stemmetjes? Misschien vertaald als: ‘de reorganisatie is alweer even geleden, nieuwe mensen, nieuwe functie, hup schouders eronder! Onze directie,  bestuur, klant of opdrachtgever verwachten veel van ons. Mijn medewerkers hebben me nodig, want anders gaat het mis. De planning moet gehaald worden’.

Hoe harder deze stemmen klinken, hoe noodzakelijker de pauze. Voor mij betekent dit; niks doen. Telefoon uit. Rusten. Werkafspraken afzeggen, beloftes niet nakomen, man en kinderen alles zelf laten doen. ‘Me-time’! De één start met coaching, de ander organiseert een ‘heidag’ met het team.

Wat levert deze adempauze op?

Ten eerste: Bewustwording. Als je afstand neemt en goed kijkt, herken je een patroon. Je kunt bedenken waar het toe kan leiden. In dit geval gaat ‘steeds harder werken’ op langere termijn ten koste van de kwaliteit van het werk, het contact met de omgeving en van jezelf. Als je stilstaat vóel je. De urgentie om te veranderen.

Ten tweede: Ruimte. Er ontstaat rust om te bedenken wat er nodig is om dit patroon te doorbreken. Terug naar het doel, het waarom van die volle agenda. Bepalen wat écht belangrijk is. Focussen door keuzes te maken. Zaken die er niet bijpassen of niet werken loslaten. Ruimte maken voor energiegevers.

Ten derde; Opluchting. als je stopt en ruimte maakt, vallen de gevolgen mee. Zowel op het werk als thuis draait prima door zonder mij. Iedereen reageert begripvol en ik krijg hulp. De lucht klaart op. Het gevoel van chaos verdwijnt. Ik heb helder zicht op waar het echt om gaat. Ik zit weer op het juiste spoor! Opgewekt ga ik op weg naar het netwerkfeest de Creatieve Klik; waar ik gastvrouw ben, en wat perfect georganiseerd is door Sabine Schippers en Raffaella Ammazzini.

Tip

Als jij het gevoel hebt dat de controle je ontglipt, ga dan voor de verandering juist eens niet harder werken, sturen of toezien. Laat het allemaal eens even los . Dat is spannend, maar het brengt je ruimte en nieuwe inzichten, waarmee je gerichter zaken kunt oppakken.

Hartelijke groet,
image005