Selecteer een pagina
Onveiligheid; een wankele basis

Onveiligheid; een wankele basis

I-zine nr 36 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 22 2015

Hoe het bespreken van angst juist tot samenwerking en veiligheid kan leiden.

Valveiligheid, babbeltrucs, brandveiligheid, legionella, dementie.. Allemaal zaken waar we, als wij of onze geliefden ouder worden, niet mee in aanraking willen komen. We willen ons niet bang laten maken en toch is er een interessante paradox; want als deze ‘angst’ ons niet ergens raakt, komen we niet in beweging.

De veelheid aan betrokken partijen die zich hier – met opvallend veel passie- mee bezig houdt verrast me. Ik organiseer een congres ter gelegenheid van het afscheid van een burgemeester. Zij is, misschien ook met haar eigen pensioen in zicht, erg betrokken bij de ‘veiligheid van zelfstandig wonende ouderen en minder zelfredzamen’. De sprekers die ik benader doen alle moeite om zich hiervoor vrij te maken. Een bevriend pianiste komt graag omdat ze zelf een dementerende moeder heeft. Tijdens het geanimeerde ‘open space minicongres blijkt dat velen elkaar nog nooit ontmoet hebben, ondanks dat ze veel raakvlakken hebben in hun werkzaamheden. Eén van de deelnemers complimenteert ons met de organisatie en vindt dat we zo’n ‘bijzondere, veilige setting creëren’.

Toch is het eenvoudig om al deze bij (on)veiligheid betrokken partijen te verbinden.  Professionals, vrijwilligers, commerciële hulpaanbieders, vitale partners en niet te vergeten betrokkenen burgers, patiënten, bewoners, werknemers, hebben een zelfde drive: het voorkomen van onveiligheid. In deze complexe wereld, waarin risico’s toenemen en er steeds meer met minder middelen gedaan moet worden, beseft iedereen ook dat niemand het alleen kan. Samenwerking is dus noodzakelijk.

DSC00740

Waarom loopt het in de praktijk toch vaak anders? Waarom schrikken partijen elkaar af door te starten met: ‘wie er over gaat, wiens verantwoordelijkheid het is, wie het gaat betalen en hoeveel tijd er voor nodig is’?’ Iedereen heeft het druk met de eigen taken en processen. Het is lastig om overzicht te krijgen. Voor velen is het nog moeilijker om toe te geven dat je iets niet alleen kan. Soms mist het gevoel van urgentie of zijn de behoeften aan eigen veiligheid en zekerheid niet voldoende ingevuld.

In mijn werk, herken ik de (on)veiligheidsparadox. Onveiligheid zorgt voor drive, maar is ook een wankele basis om samen te gaan werken. Juist als het gáát om veiligheid, zoals in de haven van Oman, op een kernenergie-locatie, in een netwerk vitale infrastructuur. Binnen veiligheidsregio’s die samen meerjaren-prioriteiten willen stellen en met partners willen oefenen. In een gemeente waar verschillende afdelingen zich met cultuurverandering bezig houden.

Blijkbaar is het een hele kunst om deze paradox ‘veilig’ bespreekbaar te maken.

TIP

Hoe je dit kunt doen?” Pas de “3 A’s”* toe als je samenwerking en verbinding zoekt in veiligheid.

Geef Aandacht: luister en stel vragen: waar komt de behoefte vandaan om iets in gang te zetten of te bereiken? Waar is iemand bang voor?

Zorg voor Aansluiting: erken emoties en laat laat zien wat je de energie geeft om je ervoor in te zetten.

Wees Assertief: praat over je invloed, inhoudelijke kennis en visie. Zo vorm je een stevige basis voor verdere samenwerking.

* uit de training verbale agressie, die ik geef samen met Loevezijn Protect.

Hartelijke groet,

image005

 

Gefrustreerd? Gefeliciteerd!

Gefrustreerd? Gefeliciteerd!

I-zine nr 35 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 18 2015

Hoe je pas in beweging komt als het niet anders kan!

5

Alles wat ik schrijf heb ik zelf ervaren en bedacht. Maar dat wil niet zeggen dat het allemaal werkt! Ik begeleid mensen bij veranderingen, vaak door anderen veroorzaakt of in gang gezet. Toch durf ik te stellen dat pas als je zelf ergens écht last van hebt, je bereid bent tot verandering.

Eind vorig jaar kwam ik zelf tot stilstand en realiseerde me dat een goede coach nog geen ondernemer is. Mijn werk leverde onvoldoende op, waardoor ik steeds onzekerder, chagrijniger en vermoeider werd. Niet leuk voor mijn omgeving en ik besefte dat als ik mijn diensten niet meer ging verkopen mijn zelfstandigheid gegarandeerd zou eindigen. Ik hoorde mezelf steeds vaker zeggen dat “acquisitie niet mijn ding was” en begon me aan mezelf te ergeren.

Kortom mijn frustratie liep op. Ik trok me terug, gaf anderen de schuld waardoor alles nog erger werd. Gelukkig had ik een koffieafspraak met een oud collega. Zij gaf me een schop onder mijn kont door me aan te zetten tot netwerkgesprekken. Duh! Niks nieuws voor me of toch? Ik belde een paar warme contacten. Niet met de vraag om samen koffie te drinken om -als goede coach- hun verhaal aan te horen. Nee, ik vroeg of ik eens tegen hen aan mocht praten: over mijn huidige situatie en dat ik graag hun advies wilde.

Ik vroeg hulp! Dat vond ik heel spannend en tot mijn verrassing reageerden ze allemaal heel positief! Het feit dat drukbezette mensen direct hun agenda voor me vrij maakten deed al meteen iets met mijn zelfvertrouwen. Aan tafel kreeg ik geen kans om me te verschuilen, ze keken verwachtingsvol naar mij! Slik. Ik stapte over mijn schroom heen en begon te vertellen dat ik het echt even niet wist. Ik vroeg wat ze van mij en mijn dienst vonden, wat ze me konden adviseren? Wederom bibberen en opnieuw onverwacht veel complimenten, bevestiging, goede tips en soms een doorverwijzing.

Wat ben ik blij dat ik deze stap heb gezet! Ik ben diegenen die tijd voor me maakten, zo dankbaar. Ieder gesprek leverde verbinding, nieuwe ideeën en veel energie op. Deze opbrengsten gaven aanknopingspunten voor vervolggesprekken. een opleiding en een salescoach. Letterlijk en figuurlijk zetten ze me weer in beweging. Toeval of niet, er kwamen verrassende opdrachten op mijn pad. Nieuwe klussen die een beroep doen op mijn kennis en ervaring in het organiseren en leiden van veranderprocessen. Kortom; ik ben weer volop in beweging (en natúúrlijk ligt ’te hard rennen’ weer op de loer:).

Tip

Voel je je gefrustreerd omdat er echt iets in jouw gedrag moet veranderen, maar weet je niet hoe? Gefeliciteerd! Dan heb je namelijk de juiste startpositie om in beweging te komen. Je hoeft dit echt niet alleen te doen! Geef jezelf de ruimte om op onderzoek te gaan. Stel je hulpvraag in alle openheid aan mensen die je vertrouwt en laat je verrassen!

Hartelijke groet,

image005