I-zine nr. 17 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 28 2014

Een zonnige dag. Prachtige natuur. Alle tijd van de wereld. Lekker sjokken langs de Mark (een beekje bij Breda). Samen met een vriendin, gezellig bijpraten. Niks aan de hand, totdat we tegen een groep grote runderen aanlopen. Midden op ons pad, geen ontkomen aan. Zo groot en angstaanjagend, dat we de pas inhouden. De grootste os heeft ons ook gespot. Dit stelt ons niet gerust.

Zo’n gevoel heb je allemaal wel eens, als er iets gebeurt waar je niet op voorbereid bent. Eerst nog lachend geef je de ander (in dit geval de os) de schuld omdat hij niet aan de kant gaat voor ons. Vervolgens realiseren we ons dat dit een serieus obstakel is en dat we zélf iets moeten doen. Vluchten? Omkeren en al die kilometers teruglopen? Afwachten, tot het gevaar geweken is?  Mijn vriendin durft er niet langs. Ik denk dat het wel meevalt en sprint er het liefst gewoon voorbij. Beiden zijn we ons bewust van de verschillen in onze benadering. Het is óf niet verder komen en terug naar af, óf onbezonnen doorgaan, met alle gevolgen van dien. Gelukkig lost dit probleem zich vanzelf op. De dieren vervolgen hun route, voorop de grootste en sterkste os. De weg is vrij!

Regelmatig vertellen klanten over de obstakels waar zij tegen aan lopen wanneer zij organisatieveranderingen doorvoeren. Ze worden verrast door de weerstand of onmacht van medewerkers om goed samen te werken,  terwijl de ‘harkjes’, doelen en taken toch duidelijk geformuleerd zijn. Laatst vroeg een leidinggevende hoe hij meer verbinding en betrokkenheid in en tussen de nieuwe teams tot stand kon brengen. Tegelijkertijd erkende hij dat hij dominant was en krachtig in het bepalen van de koers. Luisteren en nieuwsgierig zijn waren, gaf hij lachend toe, niet zijn sterkste punten.

Wanneer moet je sterk zijn en wanneer mag je toegeven dat je het niet weet? Wat is jouw kracht en hoe toon je die? Fysiek, mentaal, non-verbaal? Uit de reacties die ik krijg op mijn I-zines, blijkt hoe verschillend wij kracht en kwetsbaarheid zien. Ik voel mij juist sterk in de thema’s die ik beschrijf. Ze zijn mij ‘eigen’. Ik ben me bewust van mijn kwaliteiten én valkuilen. Door veel vragen te stellen, open te staan en de ander de koers te laten bepalen, zorg ik voor verbinding en betrokkenheid in teams. Ik laat me in dit ‘veld’ dus graag verrassen en bied hulp wanneer het probleem zich níet vanzelf oplost.

Tip

Zie kracht en kwetsbaarheid eens als twee kanten van dezelfde medaille. Wat de één krachtig vindt, vindt de ander juist erg kwetsbaar én andersom! Beiden zijn goud waard. De kunst is om ze te tonen, wanneer dat nodig is en ze in balans te houden. Bij deze dus.

Een zomerse groet,